سوتی های صفر کیلومتری

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

قاتل زنجیره ای نبودم که شدم

الان اگه سردم نبود فکر می کردم داخل یه فیلم گیر افتادم از اون فیلم ها که سیاره در حال فروپاشیه باید فورا تخلیه بشه شاید دلم می خواد همه همه رو سوار سفینه کنم که برن یهویی لحظه آخر در رو ببندم خودم به عمد جا بمونم
کاری خاصی هم نمی کنم چند ثانیه آخر می شمرم بعد بنگ
البته نقشه دوم هم هست خودم سوار سفینه بشم همه رو توی سیاره در حال فروپاشی پشت سرم رها کنم که این جواب نمی ده اگه توی قبلی توی یه لحظه نابود می شدی توی این یکی عذاب وجدان ول کنت نیست
البته همه منظورم همکلاسی های دانشگاه و تمام آدم هایی هست که این چند ماه بدجوری رو مخم بودن
به گزینه سوم هم فکر می کنم من و همه با هم سوار بشیم از این سیاره بریم ولی آیا جواب می ده

چرا گریه کردی برای گلویی که صداش رو گم کرد رمزدار

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

شاید یک روز پست محرمانه نباشد

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

همیشه همین طوره

نمی دونم چی شد یهویی خودمو دیدم سبکبار درست مثل یه زن  با تموم سرعت  زیر رگبار  بارون دویدم قبل از این که دوباره   موهامو خفه کنه و  جلوی نفس کشیدنش رو بگیره با صدای بلند زدم زیر آواز تازه همین نبود  دست هامو مثل پرنده باز کردم بعد از سالها این اولین باری بود که یه کاری رو فقط  به خاطر خودم انجام می دادم و به خاطرش از خودم  خجالت نمی کشیدم   از کسی ترسی نداشتم اصلا به درک کی جرات می کرد   زنانگی توامان با کودکانگی منو قضاوت کنه خودم یا آدم های پشت پنجره 

 

 

بی خبری خوش خبری نیست جانم

دیدی وقتی از یک نفر خبر نداری دل توی  دلت نیست  تا این که  بعد از مدت ها بالاخره زنگ می زند و از نگرانی درت می آورد اما بی آن که دست شما دو نفر باشد   مکالمه تان در چند جمله ساده و مبهم خلاصه می شود شاید  جملاتی شبیه این : بیشتر  از این نمی تونم حرف بزنم می خواستم بدونی هنوز زنده ام 

 

تو با خودت فکر می کنی خوب زنده است اما تا کی هنوز زنده می ماند بعد از مدت ها بی خبری  از خودت می پرسی حالا  با شنیدن این خبر   خوشحال باید  باشی یا این که بیشتر دق مرگ شوی 

 

درک نشدنی ترین عالم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید