به ایشان کاندیدای افتخاری شخصیت منفی را می دهیم دست جیغ هورا

داشتم از رو به روی کتابخانه  رد می شدم توجهم به موتورخانه جلب شد البته تا قبل از آن که تعمیرکارش به نزدیکی میله ها بیاید و به آن لم بدهد که به حساب خودش جذاب تر به نظر برسد نمی دانستم موتورخانه است تاریکی   و سایه ی موتورهای عظیم  تخیلم را قلقک می داد از مرد تعمیرکار که نمی دانم از کجا متوجه کنجکاوی ام شده بود پرسیدم آیا تا حالا این جا اتفاق جالبی افتاده  است ؟

نیش خند کج کوله ای تحویلم داد و گفت نه بابا فقط آدم جالب زیاد دیدم 

گفتم می شود بیشتر توضیح بدهید 

دریغ از یک ذره تخیل حتی به اندازه ی  قبرکنی که صبح در راه دانشگاه  گذرم به او افتاده بود  دروغگوی خوبی   نبود بنابراین  گفت مثلا می گفتند در موتور خانه   جن دیده اند 

من هم که معمولا فرض را بر این اساس می گذارم آدم ها راست می گویند باورش کردم و خواستم بیشتر توضیح بدهد الان احساس می کنم  دستم انداخته بود چون به بدنش کش و قوس می داد تا زمانی که به چشم هایش نگاه نمی کردم حرف نمی زدبعد  به من  زل زل نگاه می کرد از نگاهش خوشم نمی آمد نمی دانم  احساس خوبی به من دست نمی داد حتی الان که دوباره دارم در موردش می نویسم از دست خودم عصبانی ام من امثال این آدم را زیاد دیده بودم چرا برای پیدا کردن سوژه باید این قدر وقتم را هدر می دادم اگر همان لحظه با دست فروشی که وانمود می کرد شل است یا با نوازنده خیابانی حرف می زدم برای داستان  سوژه تپل تری پیدا می کردم 

به هر حال آقا می گفتند در طول روز وقتی ماشین ها رد می شوند سایه اش روی زمین می افتد سایه و نور باعث می شوند این ها توهم بزنند 

خوب به نظرش چیزی مهمی نبود ولی خوب اگر کمی دقت کنیم می شود داستان موتورخانه ی دانشگاهی را نوشت یکی از تعمیرکارانش فکر می کند جن دارد اما همکارانش او را دیوانه صدا می زدند  ...

اقا من اعتراف می کنم  شب که آمدم خانه به دو دلیل حالم خوش نبود با استرس خوابم برد  اول این که صبحی برای پیدا کردن سوژه به قبرستان رفته بودم و قبرکن محترمش تا توانسته بود  هلم داده بود به سمت قبرها و به شانه ام دست زده بود خوشبختانه دوستم همراهم بود وگرنه بی خیال شاید دارم زیادی شلوغ می کنم  دوم این که   برای پیدا کردن سوژه داستانی باز   در موتور خانه نگاه های این بشر حسابی  اذیتم کرد 

دوشنبه برای اولین بار به شکار سوژه داستانی رفتم با آدم هایی که نمی شناختم حرف زدم و سعی کردم آنها را به عنوان  شخصیت داستانی تصور کنم مثلا اگر این تعمیر کار در دنیایی زندگی می کرد که در گوشی های هوشمند برنامه ای نصب شده بود که همه چیز را اسکن می کرد   حتما با آن برنامه سر تا پای بدن خانم ها را حتی با لباس اسکن می کرد و آنچه را که نباید...:|

بله در این دنیا این آقا همچین برنامه ای طراحی می کرد در مورد قبرکن هم باید بگویم در رمان نوجوانم از الان یک نقش منفی برای او در نظر گرفتم