به قول او ما می خوانیم تا بدانیم تنها نیستیم

https://castbox.fm/vd/413833794
 

غرق شدن در کتاب چه بلایی سر مغزتان می آورد؟

 

قرار شده هر شب قبل از خوابیدن پادکست گوش بدهم  اگر بی حوصله نبودم لینکش را با شما به اشتراک می گذارم

 

اگر یک وقت خواستید در این باره با هم تبادل نظر داشته باشیم ایمیلم گوشه صفحه هست 

 

آقا خانم من با قاطعیت پادکست ترجمان را پیشنهاد می کنم خلاصه بشتابید تا عاقبت به خیر شوید فرزندانم   مخصوصا این قسمت پادکست برای کتابخوانی بیشتر قلقکتان می دهد 

 

اگر درست فهمیده باشم کتاب خواندن فرصت همدردی را به ما می دهد طبق تحقیقات انجام شده بخش های عصبی مغز که مربوط به همدردی ایست بیشتر فعال می شود متاسفانه در جامعه امروزی به دلیل پیشرفت فناوری کتابخوانی به حاشیه رانده شده حس همدردی هم به طبع کاهش یافته 

 

مثلا من بگویم آن لحظه ای را تصور کن که آناکارینا  خودش را روی ریل قطار پرت کرد در واقع اگر کتاب را خوانده باشی واقعا انگاری خودت همراهش پرت شدی ‌جالب است که  نورون های حرکتی ات فعال می شود منظورم این است برای مثال اگر در متن کتاب وصف دامن پف اما را بخوانیم آن قسمت از مغز که مربوط حس لامسه است فعال می شود 

 

  در کل  کتاب خواندن باعث می شود افکار و احساس دیگران  را راحت تر بفهمیم  از تعصب های شخصی خودمان فاصله بگیریم

 

به تعریفی دیگر کتاب خواندن باعث می شود دیگری بودن را تجربه کنیم زندگی هایی را احساس کنیم که در طول حیات فرصت و امکان تجربه اش را نداشتیم 

 

به قول پادکست هنگام کتابخوانی خودمان را ترک می کنیم دوباره به خودمان برمی گردیم در نهایت دید وسیع تری نسبت به دنیا داریم تفاوت ها گونه ی دیگری از شرارت نیستد حقیقتا  با دیگری شدن قابل فهم می شوند 

 

سوالی که برای من پیش آمد مگر فیلم ها نمی توانند مثل کتاب به حس همدردی قوت بخشند جوابی که به خودم می دهم شاید کتاب از فیلم درونی تر باشد ما در کتاب خودمان بازیگر صحنه می شویم ولی در فیلم به جایمان بازی می کنند 

 

موقع کتاب خواندن هم تنها هستید هم تنها نیستند یعنی ما در انزوا کتاب می خوانیم ما هنگام کتاب خواندن زندگی دیگران را مشابه سازی می کنیم از دریچه دیگری جهان را تماشا می کنیم    

 

من خجالت هم کشیدم اگر موقع خواندن  داستان هایم  یا بعضی از خاطراتم آدم‌ها وارد افکار و احساساتم می شوند از من عبور می کنند فاطمه بودن را تجربه می کنند آخ معمولا زیاد برایم راحت نیست به طرز مرگ باری کشنده است  ولی می نویسم دوست دارم که بنویسم خودم را مجبور می کنم که بنویسم