مگه همه چیز به قیافه و نمره است

الان کنجکاوم ببینم ق چه شکلی شده رنگ پوستش از همه مون تیره تر و از همه مون ریز نقش تر بود همیشه نیمکت اول می نشست بغل دستی یش یه دختر مو بور افاده یی حال بهم زن بود که اذیتش می کرد  

بچه ها به خاطر خاص بودن پوست صورتش و هیکلش مسخره اش می کردن البته درسش هم زیاد خوب نبود  پایین ترین نمره رو می گرفت با این که خیلی تلاش می کرد من خودم شاهد بودم که چه قدر درس می خونه و تلاشگره  

برای من ق شخصیت دوست داشتنی داشت که راز خوش قلب بودنش رو فقط من می دونستم الان هم ازم بپرسی ق رو خاص تر از همه ی بچه های کلاس مون می دیدم   

عطر منحصر به فرد خودش رو داشت از بطری های آب می ترسید می گفت سرطان زا هستن تنها دختر خانواده پر جمعیتشون بود معمولا کم حرف می زد دوستای زیادی توی مدرسه نداشت غالبا منطقی به نظر می رسید  ولی این جور نبود که احساسات رو نقض کنه 

براش مهم نبود بقیه در موردش چی فکر می کنن حداقل من این جوری فکر می کردم هیچ وقت بهش نگفتم چه قدر در مواقع بحرانی به دادم رسیده 

حرفه و فن داشتیم باید یاد می گرفتیم چه طور بدوزیم آخه  من هم توی ظرافت های زنونه می لنگم ق با صبر و حوصله دوخت ها رو بهم یاد داد من بی استعداد از بین اون همه دوخت فقط زیگ‌ زاگ رو یاد گرفتم 

اغلب اوقات با ق زنگ تفریح ها رو می گذروندم عجیبه با اون همه خشونتی که توی مدرسه تجربه می کرد حتی یه بار هم ندیدم تلافی یش رو سر کسی در بیاره آزارش حتی به مورچه هم نمی رسید 

زبون تلخی نداشت همیشه موهای فرفریش رو  بالا می بست و لباسش از تمیزی برق می زد  با این که از یکی دو کلمه یی از زبونش بیرون می کشیدی می فهمیدی زیاد هم وضعیت مالی خوب ندارن 

ق یه مدتی مامور بهداشت مون  بود بچه ها از عمد کثیف کاری می کردن تا ق کل حیاط دنبالشون بدوئه تا بعدا با خنده برای دوست هاشون تعریف کنن 

به نظرم به خاطر حس مسئولیت پذیری که ق داشت باید ازش تقدیر می کردن 

یه بار تصمیم گرفتم به معلم ها و بچه ها ثابت کنم ق واقعا می تونه بیست بگیره تموم روز با هم علوم خوندیم من چندین چند بار مطالب رو براش تکرار کردم 

زنگ سوم معلم امتحان رو گرفت همون روز هم تصحیح کرد و ق نمره  بیست رو گرفت معلم علوم مون گفت که همه تشویقش کنیم 

ق با این که معمولا احساساتش رو بروز نمی داد اما اشک شوق توی چشم هاش جمع شده بود و خیلی خوشحال به نظر می رسید 

کاش از اون روز به بعد بیشتر با هم درس می خوندیم تا دیگه کسی دست کم نگیرتش  الان نمی دونم چه قیافه یی داری چی کار می کنی ولی تو زیباترین شخصیت رو داشتی و یکی از خوش قلب ترین آدمای زندگی‌ یم بودی 

واقعا شخصیتت برام الهام بخشه همه تو رو دست کم می گرفتن و تحقیرت می کردن ولی تو باز هم تلاشت رو می کردی برات مهم نبود 

آخرین بار توی دانشگاه مون فهمیدم مهم نیست یکی چه قدر صورت خوشگلی داشته باشه تا وقتی که ذاتش خرابه زیبایی بدنش به چشم نمی یاد 

حالا هر چه قدر ملت با سیرت زشتشون عمل جراحی انجام بدن تا خوشگل ترین صورتت رو داشته باشن یه سری چیزا هست که اگه نداشته باشی حتی مدل چند میلیاردی هم باشی مفت نمی ارزی 

‌واقعا گاهی یوتبرهای محبوب رو می بینم که حین چالش هاشون به طرفدار هاشون توهین می کنن از خودم می پرسم چرا از تعداد دنبال کننده هاش کم نمی شه چرا داری دنبالش می کنی 

ممکنه یه نفر طرفداری نداشته باشه زیاد هم محبوب نباشه ولی وقتی از نزدیک می شناسیش خودت رو سرزنش می کنی چرا زود تر باهاش آشنا نشدم چرا یه کاری نکنم همه بفهمن چه قدر آدم بزرگیه ولی به سهل انگاری از کنارش می گذریم