آدم در تنهایی آدم تره

هجدهم شهریور نود و هشت | دوشنبه 

 

 

 

عباس کیا رستمی

تنهایی خیلی باشکوهه به‌نظرم. یعنی احساس تنهایی. اگر تو بفهمیش و این‌که درکش کنی.. و این‌که تنهایی به تو امکان حضور در هر جایی که می‌خوای رو می‌ده، با تخیل. ولی تو چه‌قدر می‌تونی مطمئن باشی که کنار یکی دیگه این فرصت رو به خودت بدی که قدرت تخیل.. یعنی این امنیت رو برای خودت فراهم کنی، یا دیگری برای تو فراهم کنه یا تو برای دیگری فراهم کنی که قدرت تخیل خودت رو - هروقت بخوای بهش فرصت بدی - اون رو به حرکت دربیاری و هرجایی دلت بخواد باشی.

 

در تنهایی با هر آدمی می‌تونی گفت‌وگو کنی، هروقت دلت بخواد. هر جوابی از جانب او می‌تونی به خودت بدی.. امتیازاتش که داری. می‌تونی تنها به قاضی بری و خوشحال برگردی. ولی چه‌جوری می‌تونی با یک آدم دیگه این کار رو بکنی؟

 

...آره خیلی امتیاز داره واقعاً... فقط معناش این نیست که آدم خودخواهه، خودپسنده، خودشیفتگی داره، دیگران رو قبول نداره... هیچ‌کدوم این‌ها نیست. هیچ‌کدوم این‌ها رو که می‌گم قابل دفاع نیست) می‌تونم همه‌ش رو در یک تعریف بگم: من در تنهایی آدم بهتری‌ام. همون‌طور که درخت در تنهایی درخت‌تره، به‌نظر من آدم در تنهایی آدم‌تره. اون‎‌جایی که آدم در جمع قرار می‌گیره ناچاره منافع جمع رو حفظ بکنه، و وقتی که به منافع جمعی فکر می‌کنیم، ما ناچاراً از اون خلوص خودمون جدا می‌شیم و ناچاریم که یک مقداری هم به منافع دیگران فکر کنیم و آدم از اون وقت که موجود اجتماعی می‌شه، به‌هرحال یک چیزهایی به‌دست میاره مسلماً، ولی خیلی چیزها رو هم از دست می‌ده. یکیش هم همونه که به‌نظر من یک درخت در جنگل از دست می‌ده. در جنگل یک دیگه یک درخت، درخت نیست. آدم در جمع.. آدمه، ولی.. ولی آدمی که به منافع جمع فکر می‌کنه.

 

من به نظرم میاد من خودم در تنهایی آدم بهتری‌ام. می‌دونم که من در تنهایی دلیلی برای دروغ گفتن ندارم و می‌دونید که چه‌قدر شانسه.. یکیش؛ و مهم‌تر از اون در جمع لزومی نداره از منافع جمعی دفاع کنم که با من متفاوتند و ما نظر مشترک باهم نداریم. اون‌جاست که باز می‌گم «من خودمم.»‌‌

 

گوش بنوازیم به صدای تنهاترین  نهنگ  دنیا

 

 

 

 

 

"تنهاترین نهنگ دنیا؛
عنوانی بود که نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۴ به یک وال آبی داد! ، قضیه از این قرار بود که تنهاترین نهنگ ، نهنگی بود که دانشمندان او را از سال ۱۹۹۲ تحت نظر داشتند تا بالاخره علت تنهایی‌اش را کشف کردند!
نهنگ ۵۲ هرتزی ، نامی بود که دانشمندان پس از ضبط صدایش برای او در نظر گرفتند . محدوده صوتی آواز وال‌های آبی بین ۱۵ تا ۲۰ هرتز است در حالی که آواز این نهنگ فرکانسی معادل ۵۲ هرتز داشت ، در نتیجه توسط هیچ نهنگ دیگری قابل شنیدن و شناسایی نبود ...این نهنگ که به خاطر فرکانس صدایش «52 هرتز» نیز نامیده می‌شود، تنهاترین نهنگ دنیا خوانده می‌شود که هیچ پاسخی برای نغمه‌های عاشقانه‌اش دریافت نمی‌کند. «52 هرتز» نه تنها در فرکانسی به مراتب بالاتر می‌خواند، بلکه بسیار کوتاه‌تر و به دفعات بیشتری نسبت به دیگر گونه‌های نهنگ می‌خواند، تو گویی به زبانی صحبت می‌کند که تنها خود آن را می‌فهمد و عجیب‌تر آنکه در انتخاب مسیر مهاجرت خود هم هرگز مسیر سایر نهنگ‌ها را انتخاب نمی‌کند!

این داستان شاید حکایت تنهایی خیلی از ما باشد ، سخن گفتن و زیستن در آواها ، رویاها و دنیاهایی که توسط دیگران قابل دیدن، شنیدن و درک کردن نیست.

گروه iday که یک گروه موسیقی روسی می‌باشد با الهام از زندگی این نهنگ یک قطعه ساخته‌است که از صدای ضبط شده همین نهنگ تنها هم در این قطعه استفاده شده است.
صدای پس زمینه آهنگ آوای تنهاترین نهنگ دنیاست."